Permafrost ısı boru teknolojisi, 20. yüzyılın ortalarından beri dünyanın soğuk bölgelerindeki mühendislik projelerinde yaygın olarak uygulanmaktadır.Uzun süre donmuş zeminde erime yerleşimi ve temel istikrarsızlığı gibi sorunlara etkili bir çözüm olarak hizmet ederEn eski ve en temsil edici uygulama, 1200 kilometreden fazla uzanan Trans-Alaska boru hattı.000 adet amonyak-karbon çelik ısı boruları, boru hattından ısıların yere aktarılmasını önlemek için kuruldu., böylece permafrost erime ve temel çöküşünü önler.Uygulama testleri, bu ısı borularının altı metreye kadar derinlikte yığın duvarlarının ve permafrost'un sıcaklığını hızla düşürebileceğini göstermiştir., yaz aylarında bile 0°C'nin altında tutarak boru hattının uzun vadeli istikrarını sağlar.

Çalışma prensibi şöyledir: Soğuk mevsimlerde, toprağın ısısı ısı borusundan havaya aktarılır, temel kararlılığını artırmak için toprağı soğutur ve dondururur.Sıcak mevsimlerde, ısı borusu otomatik olarak çalışmayı durdurur, ısı geri akışını engeller ve "soğuk depolama" etkisini korur.Amonyak düşük sıcaklıklarda olumlu termofiziksel özelliklere sahip ve kimyasal olarak karbon çelik ile uyumludur.Ortak bir tasarım, 89 mm çapında, 6 mm duvar kalınlığında, toplam uzunluğunda 7 m ve 5 m gömülme derinliğinde, ısı dağılımını artırmak için kanatlı kondansör bölümlerine sahiptir.Temel üretim aşamaları arasında amonyak saflığının sağlanması vardırBu teknoloji, demiryollarının ötesinde, permafrost bölgelerindeki otoyollarda, köprülerde ve iletim kulelerinde de uygulanabilir.Araştırma yöntemleri alan sıcaklığı izleme ve sayısal simülasyon içerir, toprak sıcaklık alanı değişimlerini tahmin etmek, ısı borusu tasarımını optimize etmek ve permafrost bölgelerindeki altyapının uzun vadeli istikrarını ve güvenliğini artırmak için istikrarsız durumlu termal modeller kullanır.